Özdemir Asaf Şiirleri ile sayfalarca yazılacak duyguları bir dörtlüğe sığdıran usta bir kalemdi. Şiiri yaşayan, mısra mısra ölümsüzleştiren bir şairdi, Özdemir Asaf.
O şiirlerinde kelimeleri horoz dövüşünde olduğu gibi birbirinin üzerine salardı. Ve bir kavga başlatırdı sözcükler arasında. Sonra en iyi dövüşeni, en güçlü olanı yani ayakta kalanı Özdemir Asaf Şiirleri ve yazılarına büyük bir ustalıkla yerleştirirdi.
Dünya Kaçtı Gözüme (1955), Sen Sen Sen (1956), Bir Kapı Önünde (1957), Nasılsın (1970), Yalnızlık Paylaşılmaz (1978), Benden Sonra Mutluluk (1984, ölümünden sonra) gibi Özdemir Asaf en güzel şiirleri ile Türk edebiyatındaki ölümsüz yerini aldı.
Özdemir Asaf Şiirleri
Özdemir Asaf Şiirleri yazımızda şairin; en güzel şiirleri ile aşk şiirleri, Özdemir Asaf Şiirleri Kısa ve unutulmaz şiirlerini aşağıdaki bağlantılarda bulabilirsiniz.
Özdemir Asaf Aşk Şiirleri
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Özdemir Asaf
Seni bulmakdan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep hep yeniden başlamak isterim.
Özdemir Asaf
Baharda kışı, kışın da baharı özler insan.
Ne uzaksa onu özler.
Kavuşmak şart mı?
Boş ver!
Bazı şeyler yokken güzel…
Özdemir Asaf
Gülüş bir yanaşım’dır bir öbür bir kişiye;
Bir’den iki kişiyi döndürür bir kişiye..
Anılarından kale yapıp sığınsa bile,
Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.
Özdemir Asaf
Kim o, deme boşuna…
Benim, ben.
Öyle bir ben ki gelen kapına;
Başdan başa sen.Özdemir Asaf
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan…
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan…
Paylaşılmaz.
Bir düşün’de beni sana ayıran
Yalnızlık
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Özdemir Asaf Şiirleri Yalnızlık Paylaşılmaz
Ben sana hep üşüyordum,
Çünkü kıştım.
Nakıştım, bakıştım.
İnkar etmiyorum da bunu,
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım.
Ve lütfen inkar etme;
Sana en çok ben yakıştım.Özdemir ASAF
Ölebilirim genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavakyelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşam-üstü düşündürebilirim.
Özdemir Asaf Sen Sen Sen Şiir Kitabından bir kesit
Bir kadının dudaklarında değildir aşk.
Bedeninde hiç değildir.
Aşk, kadının göz kapaklarındadır.
Kadın, göz kapaklarında saklar o adamı.
Ne kadar yanarsa yansın canı, ağlayamaz bazen.
Sımsıkı yumar gözlerini.
Adam hep orda kalır.
Kadın, asla bırakmaz adamı.
Kadın, asla vazgeçmez ondan.
Özdemir Asaf
ÖZLEM
Bir gece,
Gecede bir uyku..
Uykunun içinde ben…
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben…
Bir yere gidiyorum,
Delice…
aklımda sen.Ben seni seviyorum,
Gizlice…
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.Seni yitiriyorum
Çok karanlık bir anda…
Birden uyanıyorum,
Bakıyorum aydınlık;
Uyuyorsun yanımda…
Güzelce.
Özdemir ASAF
LAVİNİA
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.Sana gitme demeyeceğim.
Yine de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim.
Sen de bilme Lavinia.Özdemir Asaf Şiirleri Lavinia
DELİ KADINLAR GÜZEL SEVERLER
DELİ KADIN’lar dümdüz KADIN’lardır.
HİLE’ye HURDA’ya ihtiyaç duymazlar.
Sizden bir şey istediğinde,
hiçbir AYAK OYUNU’na ya da,
hesaplamaya gerek duymadan ister.
Bir şeyi RED’dettiğinde de,
bunu yine aynı DÜZ’lükte reddederler.
Öldür ALLAH, ikna edemezsiniz.
Çünkü sizin dünyanızın GÜCÜ,
onu İKNA etmeye yetmez.
Dedik ya; zaman mutlaka DELİ KADIN’ı haklı çıkaracaktır.
Para, pul, kariyer, kimlik, ulus, sınır…
Ev, mal, mülk vs. ile asla işi olmaz…
Bu açıdan ULUS’suzdurlar,
onları dünyanın neresinde görürseniz görün,
ŞIP diye tanırsınız..
Çünkü ne kahkahaları TUTSAK;
ne gözyaşları SINIR’lı,
ne arzuları MAHPUS,
ne öfkeleri PRANGA’lıdır.
Bu duygu durumlarından herhangi birini;
herhangi bir MEKAN’da,
kişi sayısı fark etmeksizin TAK.. diye önünüze koyarlar.
Sevecekse orta yerde SEVECEK’tir;
her şeyin içinde, herkesin içinde….
DÖVÜŞECEK’se de yine orta yerde…..!!
Özdemir Asaf
ESKİSİ KADAR ÖZLEMİYORUM SENİ
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda…
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerin dolmuyor…
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum…
Biraz kırgın…
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni…
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni…
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma, bana ne diyorum
Benim derdim yeter bana, bana ne!
Alıştın mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını sevsem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem…
Özdemir Asaf
DARI (SEVMEK)
Sevmek
Nokta almaz
Çocuklar.
Sevmeye nokta koyan
Sınıfta kalır.
Onun,
Virgülleri vardır
Çocuklar.
Sevmek noktalanmaz;
O, noktadır.
Özdemir ASAF
Adsız II (AĞLAMAK)
Ağlama,
Ağlamak
Biraz öteye kaçmaktır.
Ağlamak,
Hüzünle anlaşmak,
Ve kucaklaşmaktır.
Ağlamak
Sığınmaktır ne olsa,
Avuç açmaktır
Uzak da olsa, yakın da olsa
Biraz onu öteye itmektir.
Kişinin en kolay mutsuzluğu
Ağlamaktır, geçiştirir umutsuzluğu.
Daha zoru var, susmak zor
Susmak bir ağaç, dallarında,
Susmak, ağlamaları da tutuyor.
Özdemir ASAF
KALMAK TÜRKÜSÜ
Daha gidilecek yerlerimiz var
Şu sohbetini dinler gideriz.
Coştukça şarkılar, türküler, sazlar
Rakı mı, şarap mı, içer gideriz.
Geçse de umudun baharı yazı
Gözlerde kalıyor yaşanmış izi
Kimseler kınamaz burada bizi
Ne varsa hesabı öder gideriz.
Söyleyecek sözü olan anlatsın
İsterse içine yalan da katsın
Yeter ki kendinden, bizden söz etsin
Yalanı doğruyu sezer gideriz.
Neler gördük neler bugüne kadar
Daha gidilecek yerlerimiz var
Bizi buralarda unutamazlar
Kalacak bir türkü söyler gideriz.
Sevgiye var olduk sevdik sevildik
Kavgalara girdik öldük, dirildik
Bir anlam fırını içinde piştik
Anlamlı güzeli sever gideriz.
Özdemir ASAF
SENİ SAKLAYACAĞIM
Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözerlimde.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya…
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım…
Anlayacaksın.
Özdemir ASAF
YALIN
Her seven
Sevilenin boy aynasıdır.
Sevmek
Sevilenin o aynaya bakmasıdır.
Özdemir ASAF Şiirleri Yalın
BİR BİR
Seni bende, beni sende arıyorlar,
Beni senden, seni benden tanıyorlar,
Bir bir birim gibiyiz tümünün gözünde,
Yarımlarımızı bütün sayıyorlar…
Özdemir ASAF
BEN DEĞİLDİM
Bir akşamüstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya…
O geçen ben değildim.
Bir gece yatağında uyuyordun…
Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.
Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,
Ve karanlıklar içindeydi odan…
Seni gören ben değildim.
Ben çok uzaktaydım o zaman,
Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya,
Artık beni düşünmeye başladığından
Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya…
Bunu bilen ben değildim.
Bir kitap okuyordun dalgın…
İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun, bütün yininle anlamaya başladın…
O ölen ben değildim.
Özdemir ASAF
HOŞÇAKAL
Siyah beyaz tuşlarında piyanomun,
seni çalıyorum şimdi,
çaldıkça çoğalıyorsun odada,
sen arttıkça ben kayboluyorum.
Seni doğuruyorum geceye,
adını koyuyorum aya bakarak,
her şey sen oluyor, her yer sen,
ben ölüyorum…
Sesini duyuyorum rüyalarımda,
gözlerimi kamaştırıyor ışığın,
rüzgar sen gibi dokunmuyor bana,
ben doğuyorum…
Duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç,
dokunmuyorsun bana,
sen gibi bir şimşek çalkıyor,
tam kalbime düşüyor yıldırımı,
ben gidiyorum…
Özdemir ASAF
EGO
Son kadeh içilmiş
Son söz edilmişti
bir düşünce sardı hepsini..
bir hatıra
bir hırs
bir kıskançlık
bir yanıltı
bir kardeşlik
bir yanlışlık
bir kin
bir ümid,
bir şey…
İNSANA ait.
Özdemir ASAF
ANAHTAR
Konuşmak susmanın kokusudur.
Ya sus git, ya konuş gel, ortalarda kalma.
Yalan korkaklığın tortusudur.
Dürüst kaba ol, eğreti saygılı olma.
Özdemir ASAF Şiirleri Anahtar
ÇAĞRIŞIMLAR
Çok küçük bir yalanı
Çok büyük bir orantıda
Dinlediniz mi…
Çok büyük bir yalanı
Çok yalın bir doğrultuda
Söylediniz mi…
Gecikmiş bir gizlemi,
Birikmiş bir özlemi
Sakladınız mı…
Gelmeyecek bir gideni,
Olmayacak bir nedeni
Beklediniz mi…
Bir gerçeği erken,
Bir açlığı tokken
Anladınız mı…
Hep mi hep ölecekmiş gibi,
Hiç mi hiç ölmeyecekmiş gibi
Yaşadınız mı…
Yalanı sürmeye sürmeye,
Yanlışı görmeye görmeye
Saklandınız mı…
Doğruluğun yönünde,
Doğruların önünde
Aklandınız mı…
Ortamsız bir yaşamda,
Yaşamsız bir ortamda
Harcandınız mı…
Özdemir ASAF
TENTATİON
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç…
Sana diyeceklerim söylemekle bitmez
Yıllardır yaşamamdan çaldığım zamanlar
Adına düğümlendi.
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç…
Başka şehirleri özleyelim orada seninle
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
İkimize yetmez.
Özdemir ASAF
BİR ADAM
Korku dağlarının yürekçisi,
Ölüm denizlerinin kürekçisi;
Öyle suskun oturuyor şişesinin basında,
İçtiğinin hem hırsızı, hem bekçisi,
Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması, düşündükçe susması…
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.
Özdemir ASAF
BİR ŞEYİN ADI
Önce büyük büyük düşündüm.
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.
Özdemir ASAF
TELAŞ
Yaşamak değil,
Beni bu telaş öldürecek.
Özdemir ASAF Şiirleri Telaş
SISIYPHE
Seni öylesine düşündüm ki
Öylesine, yaşama’dan önce
Senden başka bir şey yok sanki
Ama nasıl da varsın derim sana
Düşüncelerimce
Seni öylesine buldum ki
Öylesine, kendimden fazla
Yalnız sensin gölgesiz
Ayrılmamacasına, yanımda…
Akların arasında karan,
Karaların ortasında aklınla
Öylesine istedim ki seni
Senden önce…
Öylesine, her şeyin içinde,
Öylesine dışında
Gün, gece
Seni öylesine yaşadım ki,
İnan…
Artık nereye baktığım belli değil,
Ne yaptığım belli değil,
Vardığım sonrasızlıktan
Özdemir ASAF
BİLSEYDİ EĞER
Bir şiir bir geceye değer,
Bir şiir bir uykuya değer,
Bir şiir bir uyanmaya değer,
Bir şiir bir sigaraya değer,
Bir şiir bir rakıya değer,
Bir şiir bir şarkıya değer,
Bir şiir bir türküye değer,
Bir şiir bir ağrıya değer,
Diye-diye…
Meğer.
Özdemir ASAF
BENDEN SONRA MUTLULUK
yaşamak bir an içinde
şair oldum baktım her şey yazılmış
ressam oldum gördüm her yer çizilmiş
seyyah oldum sordum dünya gezilmiş
hiçbir yerde YENİ bulamadım ben
öğrendiklerimin çoğunu dinlediklerimden
bildiklerimin çoğunu düşündüklerimden
unuttuklarımın çoğunu yaşadıklarımdan
yazdıklarımın çoğunu unuttuklarımdan çıkardım.
en uzun hep kendimle konuştum
başkalarına hep kısa yazmak istedim
ne kendim dinledim ne başkaları
unutmayın ki yaşam öldüresiye güzel değildir
yalan ölümden daha çok yitirir yaşamı
saklamak düşürür ağır ağır
insanın düşeceği en alçak ortamı
sözden korkmak, korkup susmaktır
şairler şiirlerinde yaşamaz
ulu yalnızlıklarında düşünür
“yalnız seni sevdim, seni yaşadım”
nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki!
“dün yine günümüz geçti beraber
ölürsem yazıktır sana kanmadan”
çok şey var, olmakla olmamak arasında
var oldum öyle anlar oldu ki
var olmamak içindim kimi zaman
insan bir sonuç değil bence
sürekli bir yaşamadır
kısaca; sonuç varsa o insandır
benim bahçem yoksuldu
iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan
kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını
işlerinden yorgun dönen arkadaşlarından
parçalar çıkarıyor kocaman romanlardan
deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler…
doğa yenilenirken yinelenir
gene papatya, gene gül, gene kayısı
toplum yinelenirken yenilenir
yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısı
sevmek noktalanmaz
o, noktadır
bilim gitmeli bilenden bilmeyene
varlıklı olmalı bilen
karanlığı delen ışıklar gibi
hep gülmeli öğreten
seninle ölmek varken
onunla yanlış yaşamak
ben her şeyi bileceğimi bilirdim de
seni unutmasını bileceğimi bilmezdim
ahmaklığa alınyazısı demek
alınyazısına bir ahmaklık çizgisi çizmektir
benim gücümdür bunları saran
bende bitmedikçe bende başlamayan
sakladığım sensin
yaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar
eskisinin dışında yenisinin içinde
gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu
gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurdu
yitirmek korkusunu göze almak
sevmeye eşit bir davranıştır
bir ev, küçülür, büyür öbür evlerle
oysa içinde ilk akla gelen yaşamaktır
yaşanılır diye düşünürken düşüncelerle
ölünür, beraber sevgilerle
büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan
denizlerden geçerim, dosttan geçmem
değil onun iyiliğinden, fenalığından geçmem
onun yolundan değil, kendi yolumdan geçerim
dost yok biliyorum ama, aramaktan geçmem
anı yazmak ya da anlatmak
bir savaş sürerken
eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir
Özdemir ASAF
İMİŞ
Ben bir ayna idim
Baktılar, baktım
Gördüler, baktım,
Baktılar, gördüm.
Ne düğünler, ne doğumlar,
Ne ölümler gördüm.
En çok yalanlara oldum.
Kırdılar,
Kırıldım artık.
Ben bir ağaçtım
Baltalandım.
Yonga yonga yongalandım,
Yongalarda yandım,
Mangallarda, sobalarda,
Yangınlarda yandım.
Budaklarla budaklandım,
Cilalandım, boyalandım.
Yaktım, yandım,
Yaktılar.
Yandım artık.
Ben bir çağlayandım
Bir ırmağa aktım,
Irmak oldum
Bir dereye vardım
Dere oldum
Bir nehire vardım,
Nehir oldum
Bir denize vardım.
Hep baktılar..
Aktım artık.
Özdemir ASAF
Umarım Özdemir Asaf Şiirleri yazımızı beğenmişsinizdir.
Bizi Facebook, Twitter, Instagram, Google+, Pinterest ve Youtube hesaplarımızdan takip ederek bize destek olunuz.
Siz de en sevdiğiniz Özdemir Asaf Şiirleri ve aşk şiirleri, kısa şiirleri yorumlar kısmına ekleyin, paylaşalım.
